Interfejs gry jest prosty w obsłudze. Grając w trójwymiarową grę czasami możemy poczuć się skołowani ale w “AGON: The Lost Sword of Toledo” działa to całkiem przyjemnie. Grą sterujemy przy pomocy myszki, którą badamy otoczenie. Interfejs prowadzi cię przez pokoje, do których wszedłeś a mapa pomaga ci poruszać sie z miejsca na miejsce. Sprzęt zestawiony jest w tarczy zegarowej w prawym, górnym rogu. W tarczy jest też odnośnik do głównego menu i do skryptów i notatek, które możesz czytać jak prehistorię.

Ciężko jest znaleźć słowa by opisać szatę graficzną “AGON: The Lost Sword of Toledo” jako, że jest ona zdumiewająca. Jest to gra wysokiej klasy jeśli chodzi o ukształtowanie postaci, przedstawienie tła i animację. Miejsca akcji sa nad wyraz realistyczne. Czasami można odnieść wrażnie, że przekroczyło się granice gry i że przenieśliśmy się do miasta Toledo. Zapewne spodoba nam się uczucie dreszczyku przy wkraczaniu na nowe tereny i odkrywanie co kryją te miejsca.

Generalnie rzecz ujmując “AGON: The Lost Sword of Toledo” jest perfekcyjnie dopracowany. Podkład głosu jest rewelacyjny, szczególnie jeśli chodzi   o profesora Hunt’a. Są jednakże pewne niedoskonałości w podkładzie muzycznym takie jak sporadyczne brzdąkanie gitary, które podkreśla kontekst czasowy co, w rzeczy samej, robija sens gry.