Nudna, monotonna, nieciekawa są trzema przymiotnikami, jakimi można określić Dominic Crane 2: Dark Mystery Revealed, nową grę z Ukrytymi Przedmiotami wydaną przez Match Gems. Niestety zostaliśmy gorzko rozczarowni. Przy takim tytule oczekiwać by można było świetnej rozgrywki, która jednak okazała się żałosna. Fabuła skupia się na Dominicu, młodym obiecującym artyście, który cierpiał już długi czas z powodu koszmarów nocnych. Ma on świadomość, że sny zawierają w sobie tajemniczy przekaz, który musi on odczytać za wszelką cenę. Ten dosyć standardowy wątek wypełniony jest sporą liczbą przeciętnych scen z ukrytymi przedmiotami i łatwymi mini grami. Sama rozgrywka jest bardzo podobna do przygodowych gier z gatunku point-and-click, w której odwiedzisz nowe miejsca i zbierzerz różnorakie rzeczy potrzebne do rozwiązania łamigłowek. Ukryte przedmioty są stosunkowo duże i łatwo widoczne, co powoduje, że gra nie stawia nam dużego wyzwania, jednakże jest dzięki temu relaksująca. Brak instrukcji dla mini gier jest ogromną wadą Dominic Crane 2: Dark Mystery Revealed. W większości musisz się domyślać samemu co zrobić dalej i gdzie masz pójść. Dlatego też niektóre z etapów są niemalże niemożliwe do przejścia, odkąd nie posiadasz żadnych instrukcji odnośnie sposobu grania. Udało nam się rozwiązać kilka z nich nie pojmując właściwie o co w nich chodziło, ani jak do końca się nam to udało. Szkoda, nieprawdaż? Fabuła sama w sobie ma bardzo słabe połączenie z przebiegiem gry. Dominic Crane 2: Dark Mystery Revealed nie ujawnia żadnego rozsądnego wytłumaczenia snu, ani dlaczego główny bohater powinien udać się w konkretne miejsca. Wygląda na to, że producenci podjęli się pomysłu o snach dosyć ryzykownie. Ostatnia scena produkcji jest najgorszym momentem w całej grze- jest niesamowicie nieciekawa i nieimponująca. Naszym zdaniem, po przejściu tylu naprawdę kłopotliwych zadań, gracz zasługuje na coś więcej niż list wyjaśniający, gdzie znajduje się siostra głownego bohatera. Może producenci stracili całą wenę i nie wiedzieli już co wymyśleć na koniec? Pytanie: Dlaczego niektórzy wydawcy mają czelność wykonywać swoją pracę w tak mdły i apatyczny sposób?