Tym razem, będziesz badał sprawę morderstwa słynnej śpiewaczki operowej, błąkając się po teatrze w poszukiwaniu poszlak. Jest tu trochę za dużo dialogów, które, jednakże, są dobrze napisane a wydarzenia są nie bardzo przekonujące. W rzeczywistości, naszym zadaniem jest zbadanie prywatnych rzeczy pracowników teatru, zbieranie przypadkowych przedmiotów z listy i przesłuchiwanie podejrzanych, przechodząc pomiędzy scenami z ukrytymi obiektami i mini-grami. Nie ma możliwości swobodnego przemierzania świata gry, a twój partner daje nam tyle instrukcji, że nawet po godzinie gry, nie można pozbyć się uczucia, że nie skończyliśmy jeszcze tutorialu.

Kilka lat temu, grafika taka jak w przypadku Eastville Chronicles: The Drama Queen Murder wydawałaby się nam prawie idealna, jednak dziś są setki gier z o wiele lepszej jakości tłem, lepszymi animacjami i postaciami. Ważne jest, że w Eastville Chronicles: The Drama Queen Murder większość scen jest przejrzysto czysta i wyraźna, jednak całkowicie statyczna. Boki ekranu często tona w ciemnościach, podczas gdy oświetlone okolice są pokryte białymi plamkami. Dodatkowo, z jakiegoś powodu, większość lokacji jest dziwnie przesunięta na jedną ze stron, jakby twoja postać patrzyła na nie z przechyloną głową. Nie możecie sobie nawet wyobrazić jak tak małe niedociągnięcie potrafi być mylące i dezorientujące!

Sceny z ukrytymi przedmiotami nie są złe, lekko przypominają dziecięce kolaże, jednak są o niebo lepsze niż te w Time Chronicles :The Missing Mona Lisa. Większość przedmiotów leży na widoku. Podpowiedzi lądują się w przeciągu paru sekund. W trybie casual są też kary za niepotrzebne klikanie. Jeśli chodzi o zagadki, są dość proste i w większości zwyczajne. Napotkałam się też na kilka bardzo zawiłych łamigłówek, jednak tu jest to bardziej wyjątek niż zasada.

Poza tym, nie ma tu podkładów głosowych, muzyka jest słaba a efekty dźwiękowe są nieprzyjemne, więc po pół godzinnej grze zapewne wyłączycie dźwięk, pozostając w całkowicie ciszy wraz z tonami ukrytych przedmiotów i tysiącami zwyczajnych mini-gier, sporadycznie rozrzuconych po grze. Być może, to lepsze niż nie robienie niczego, ale jeśli macie w zanadrzu coś lepszego, wybierzcie to drugie!