Finding Hope jest nową grą z ukrytymi przedmiotami wydaną przez Big Fish Games, której tytuł brzmi raczej ironicznie (Finding Hope eng. Odnajdywanie Nadzieji) oraz niedorzecznie, odkąd nie ma tu nic, o co możnaby żywić jakąkolwiek nadzieję. Porażka w próbie przedstawienia opowieści, porażka w usiłowaniu zdobycia naszego zainteresowania i kolejna ogromna porażka odnośnie wartościowości tej produkcji. Ta gra nie jest niczego warta! Dosyć irytująca fabuła Finding Hope skupia się na kobiecie, która poszukuje swojego zaginionego męża i syna. No cóż, jest to kolejna przygnębiająca opowieść o bohaterce, która nie ma mózgu, ale posiada za to “fenomenalną kobiecą intuicję”; co przyprawia nas o istną rozpacz i chcęć pójścia się upić. Nie oznacza to wcale, że nie lubimy kobiet, nie jesteśmy jednak fanami banalnych oper mydlanych. Zupełnie okropne i odrażające dialogi powodują, że masz ochotę wyłączyć głośniki po usłyszeniu pierwszych dwóch zdań. Finding Hope jest jedynie grą z ukrytymi różnymi przedmiotami, a raczej - z ukrytymi cały czas takimi samymi przedmiotami. Rzeczy są bardzo malutkie i praktycznie niemożliwe do odnalezienia na brązowym tle. Zaczynasz tą grę od szukania ukrytych przedmiotów i na tym też ją kończysz. Podczas całej gry mieliśmy nadzieję, że główna bohaterka weźmie się jakoś w garść, otrze swoje łzy i zacznie jakoś grać, ale nie! Wszystko, co było nam przeznaczone nam do zobaczenia było cały czas takie samo, w takich samych scenach. Nie trzeba więc nawet pytać o sens powtórnej rozgrywki… Mimo wszytsko gra ta jest bardzo hojna w stosunku do nowych graczy: brak timera, mnóstwo przeładowywujących się wskazówek, oraz brak kary za wielokrotne nieudane klikanie. Jednakże nawet ci gracze będa zawiedzeni długością tej gry, a raczej jej brakiem. Gwałtowność zakończenia nigdy nie idzie z parze z interesem gry. Nietstety niektórzy producenci nie pojęli jeszcze tej zasady. Jest to powód, dla którego mamy do czynienia z wieloma grami, które normalnie nie powinny nawet ujrzeć światła dziennego. Buu!