W porównaniu z poprzednią częścią, Nightmare Realm: In the End…oferuje okropny zwrot akcji, co odnosi się do fabuły jak i samej gry. Teraz, wcielamy się w postać matki Emily, która wyrusza w podróż do przerażających, dziwnych światów. Naturalnie robi to by ocalić całą swoją rodzinę. W pierwszej części serii Emily zdołała uniknąć okrutnego losu, jednak wciąż piętno przeszłości torturuje nawiedza ją w snach i na jawie. Znajdujemy się więc w Dark City, gdzie dowiemy się więcej o przeszłości jej ojca. A co jeśli cienie pomagające ci torować drogę do starszego miasta teraz dążą do dobrych celów?

Wielkim punktem centralnym Nightmare Realm: In the End… jest oczywiście gatunek przygodowy, jest tez spora liczba łamigłówek, mini-gier i kilka lokacji z ukrytymi obiektami dla wzbogacenia gry. Ogólnie mówiąc, wszystko tu jest dość standardowe: zamknięte drzwi – szukanie wskazówek, rzeczy z zaginionymi częściami itd. Łamigłówki są ciekawe, jednak niektórym brakuje światła, pewnie przez to, że cała fabuła jest po prostu „mroczna i ciemna”. Gra jest porywająca, mówię szczerze, więc uważajcie, bo jest szansa, że będziecie się naprawdę bać.

Kolejną cechą gry Nightmare Realm: In the End…, którą mi się podobała jest dziennik. Namalowany w formie gry planszowej z kartami. Jeśli chcemy dowiedzieć się czegoś o wydarzeniach gry, zobaczyć miejsca, które musimy odwiedzić czy znaleźć klucz, dowiedzieć się czegoś o możliwościach postaci, które pojawiają się jak znajdujemy ich origami, możemy użyć właśnie pomocy tego wspaniałego dziennika. System pamiętnika już się nam przejadł, a z tak wygodnym i zdumiewającym dziennikiem nuda nam nie grozi. Na wypadek całkowitego zamroczenia, nie grozi nam to, że się zgubimy – tak myślę.

Niestety, system podpowiedzi w Nightmare Realm: In the End ledwie jest w stanie nam pomóc. Jeśli więc staniemy oko w oko z trudną łamigłówką, sprawa staje się ciężka. Gdy klikniemy na niejasne słowa podpowiedzi „Może powinienem poszukać na zewnątrz?”, niewiele nam to pomaga chyba, że połknęliśmy już wiele takich gier przygodowych. Co więcej,uwaga ta nie ma zastosowania dla naszego głównego celu w tym samym czasie. Możemy wychodzić i 5 razy na to samo „zewnątrz”, ale nigdzie nie dojdziemy.

Grafika to mieszanina realistycznych obrazów ręcznie malowanych rzeczy, przeplatająca się z surrealizmem i fantasmagorią! Nieco mało prawdziwe jest obserwowanie jak postacie zmieniają się pod wpływem obrotowych animacji, ale ogólnie tło surrealistyczne jest zbytkiem elegancji, nic więcej na ten temat.

Gotowi na coś mrocznego? Nightmare Realm: In the End…czeka na was! Sama fabuła jest wyjątkowa, od samego początku przykuwając nasza uwagę, mityczne stworzenia i śmiertelne grzechy. Gra jest tak dobra, że nie zwrócimy uwagi na pomniejsze błędy i braki i z przyjemnością wkroczymy w atmosferę strachu i przerażenia! I pamiętajcie, „na końcu…mroczne spojrzenia powrócą.” Pobierając grę, pamiętajcie, ze to prawda.