Cóż, ukryte przedmioty w tej grze są naprawdę ukryte. Choć grafika jest raczej żywa i barwna, obiekty, które musimy znaleźć są niewyraźne i trudno-zauważalne. Szczególnie jeśli próbujemy odszukać igłę na kole powozu. System podpowiedzi jest co prawda nieograniczony, ale nie można umieścić go w banku. Od czasu do czasu pojawiają się także mini-gry. Jednak nie są one szczególnie zabawne, ani nie wnoszą niczego odkrywczego i są tylko nieznacznie ciekawsze niż poszukiwanie przypadkowych przedmiotów.

Jak już powiedzieliśmy, oprawa artystyczna jest w porządku, ale jedynie jako tło rozmów postaci. Poza tym jest zbyt wiele dialogów, których większość jest prymitywna i niezbyt śmieszna. Na szczęście jest opcja ich pominięcia.

Ogólnie rzecz biorąc “Pocahontas: Princess of the Powhatan” nie można nazwać wzorem gry ukrytych przedmiotów, a to co nam się podobało to głównie dobra muzyka i fabuła, znana z czasów dzieciństwa!