Głównym celem gry jest spotkanie się z burmistrzem miasta Tundel by dowiedzieć się co wie o niedawnych przypadkach wydarzeń z UFO, które miały miejsce w obrębie jego miasta. Wydawałoby się, że sprawa jest jasna, jednak to tylko pozory! Gdy już zawitamy do Tundel, odkryjemy, że burmistrz mieszka na opuszczonej wyspie a by się tam dostać trzeba uzbierać ogromna ilość pieniędzy, wypełniając głupkowate rozkazy miejscowej ludności. Większość zadań sprowadza się do odnajdywania rozmaitych przedmiotów, błąkając się po mieście. Postaci jest wiele a przedmioty, które mamy znaleźć znajdują się w najmniej oczekiwanych miejscach w mieście. Wynikiem tego gra traci sens już w pierwszych minutach, zmuszając nas do zapełniania naszych magazynów tuzinami bezużytecznych przedmiotów i czytania setek kompletnie zwariowanych, acz bardzo zabawnych dialogów.

Łamigłówki są nieliczne i większość jest bardzo prosta. Z drugiej strony, jest tu wiele wyzywających scen z ukrytymi przedmiotami z tradycyjnymi listami i zarysami obiektów. Dodatkowo, City of Fools może poszczycić się dość wulgarnym humorem przyzwoitej jakości i wieloma innowacjami. Nie będę wdawać się w szczegóły o paragrafie pierwszym, by nie zepsuć wam apetytu przed jedzeniem. Pamiętać jednak trzeba, że w grę lepiej grać bez udziału dzieci. Jeśli chodzi o innowacje, jak na grę casual, system finansowy przedstawiony w City of Fools jest dość niezwykły. Chodzi o to, że większość potrzebnych przedmiotów jest dostępna w miejscowych sklepach i by je zdobyć trzeba rozstać się z ciężko zarobionymi pieniędzmi. Sceny z ukrytymi przedmiotami są wyraziste i niezaśmiecone, podczas gdy sceny miasta są świetnie zrobione i wyglądają bardzo świeżo.

Niestety, znajdziemy tu parę niedociągnięć, które całkowicie psują doznania z gry. W dodatku do banalnego humoru, który może zmieszać niektórych graczy, City of Fools posiada dziwną mapę i kompletnie bezużyteczny dziennik. Po pierwsze, dzięki mapie możemy podróżować z jednej lokacji w drugą. Zważywszy na ogromna powierzchnię miasta, jest to duży minus. Po drugie, dziennik nie wskazuje bieżącej lokacji postaci gry, które dały lub mogą dać nam jakieś zadanie, więc trzeba robić dodatkowe notatki by się nie zgubić. Do tego, dochodząc do połowy gry w naszym inwentarzu znajduje się tuzin przedmiotów, co czyni niemożliwym znalezienie tego, który jest potrzebny lub te, które już znaleźliśmy.

Podsumowując, pomimo całej humorystyki gry, zabawnej grafiki i świeżych innowacji, City of Fools staje się nudna już po kilku pierwszych minutach. Gdyby gra posiadała przekonywującą fabułę, byłaby nieporównywalnie lepsza. A jednak, jeśli nie macie nic lepszego do roboty i nie macie nic przeciwko ostrym dowcipom, dajcie jej szansę! Kto wie? Może się wam spodoba!