The Institute - A Becky Brogan Adventure jest nową grą z ukrytymi przedmiotami, która przedstawia nam historię o nastoletniej dziewczynie, która jest detektywem. Szczerze powiedziawszy, nasza lista gier z ukrytymi przedmiotami jest przepełniona tytułami właśnie tego typu. Wygląda na to, że sami producenci dobrze wiedzieli o tej wadzie, przez co nie skupili się oni zbytnio na rozbudowaniu fabuły tej gry. Sama produkcja nie opiera się za bardzo na zawartej w niej opowieści- napotykasz się na nią jedynie podczas wprowadzenia do The Institute - A Becky Brogan Adventure. Przerywniki w grze nie są także zbyt częste oraz dotyczą one z reguły tylko opisu scenerii z ukrytymi przedmiotami oraz kilku łamigłówek. Biorąc to pod uwagę, gra ta powinna spodobać się nowicjuszom tego gatunku lub dzieciom, odkąd opracowanie graficzne nie jest w niej wcale zachwycające, a sama główna bohaterka- Becky wydaje się być skrajnie kreskówkowa w porównaniu do otaczających ją scenerii. Wprowadzenia są przepełnione obsesyjnością i wydają się stworzone dla tych, którzy nigdy wcześniej nie grali w żadną grę komputerową ani nie korzystali z myszki. Graficznie The Institute - A Becky Brogan Adventure nie jest wcale takie złe, jednakże podczas rozwiązywania zadań dotyczących odnajwydawnia ukrytych przedmiotów, niektóre z obrazków są zbyt małe i przez to dosyć mętne i trudne do odnalezienia. Gra ta posiada także dziwną manię na punkcie zwierząt, w szczególności niedźwiedzi. Na każdej se scen znajduje się ukryty miś i jeśli uda Ci się go odnaleźć, dostaniesz za to dodatkowe wskazówki. Dlaczego akurat niedźwiedź? Nie znajdziesz tutaj żadnego logicznego wyjaśnienia. Oklepana fabuła, pozbawiona żadnej wyobraźni rozgrywka oraz zupełnie zwyczajne opracowanie graficzne są głównymi minusami, jakie można odnaleźć w tej nowej produkcji typu wskaż i kliknij. Och, ale z nas są biedne żuczki! Dlaczego mielibyśmy niby marnotrawić swój własny czas grając w głupokowate gry, takie jaką właśnie jest The Institute - A Becky Brogan Adventure? Producenci powinni wydawać tego typu produkcje z podtytułami typu “Bardzo kiepska” lub “Wcale nie jest w nią warto zagrać”. Przynajmniej wtedy moglibyśmy docenić ich za okazaną szczerość wobec rzeszy grających.